به گزارش سیاست گستر : این نوع سخن گفتن درباره ایران، اهانت آشکار به دولت و ملتی است که سابقه تمدنی و استقلالش از دولت‌هائی که خود را ابرقدرت می‌دانند بیشتر است و قدرت و کفایتی بسیار بیش از دیگران برای تصمیم‌گیری، مذاکره و هر نوع برخوردی که صلاح بداند دارد. تکلیف موجود روان‌پریشی همچون دونالد ترامپ که در داخل خود آمریکا اکنون مورد تمسخر و اعتراض مردم قرار گرفته روشن است ولی انتظار اینست که در برابر قیم‌مآبی روسیه، از مسئولین سیاست خارجی کشورمان سخنی شنیده شود.
حتی اگر سرگئی لاورف وزیر خارجه روسیه در سفر دو هفته قبلش به تهران از چنین موضوعاتی سخن گفته و وعده‌هائی داده باشد، مسئولین ایرانی نمی‌بایست به او اجازه ورود به این مبحث را می‌دادند و حالا هم نباید به وعده‌های روس‌ها دل خوش کنند. مردم ایران معتقدند اینهمه به انتظار همسایه نشستن و بی‌شام ماندن بس است. روسیه را در همین دوران چهار و نیم دهه عمر جمهوری اسلامی بارها امتحان کرده‌ایم که همواره رفوزه شده است.

ما برای فائق آمدن بر مشکلات‌مان به دو اقدام مهم نیازمندیم که به خارج از مرزها ربطی ندارند. اول، راضی نگهداشتن مردم و دوم تقویت سیاست خارجی. مسئولان ما باید بپذیرند که در این دو زمینه دچار مشکلات جدی هستیم و به همین دلیل حال ایران اکنون خوب نیست. اگر با این دو اقدام، حال ایران خوب شود هیچ دولتی هوس نمی‌کند قیم ما باشد و هیچ دولتی جرأت نخواهد کرد حق ما را ضایع نماید و منطقه هم از آشفتگی نجات خواهد یافت.