فارسی
ریشه تاریخی چهارشنبه‌سوری
اختصاصی سیاست گستر : چهارشنبه‌سوری به دوران پیش از اسلام بازمی‌گردد و با آیین‌های زرتشتی مرتبط است. در گذشته، آتش به عنوان نماد پاکی و روشنایی در فرهنگ ایرانیان جایگاه ویژه‌ای داشت. ایرانیان باستان با برافروختن آتش، ارواح خبیثه را دور کرده و به استقبال بهار و سال نو می‌رفتند.
آیین‌های چهارشنبه‌سوری
آتش‌افروزی:
یکی از اصلی‌ترین آیین‌های چهارشنبه‌سوری، روشن کردن آتش در کوچه‌ها و محله‌هاست. مردم به دور آتش جمع می‌شوند و با پریدن از روی آن، شعری می‌خوانند:
"زردی من از تو، سرخی تو از من"
این جمله نمادی از دور کردن بیماری‌ها و مشکلات و جذب سلامتی و انرژی مثبت است.
آجیل مشکل‌گشا:
در این شب، خانواده‌ها آجیل مخصوصی به نام "آجیل مشکل‌گشا" تهیه می‌کنند و بین هم تقسیم می‌کنند. این آجیل شامل مغزهای مختلف مانند پسته، بادام، فندق و نخودچی است و نماد برکت و رفع مشکلات است.
قاشق‌زنی:
یکی از رسوم جالب چهارشنبه‌سوری، قاشق‌زنی است. در این رسم، افراد به خصوص کودکان، با پوشاندن چهره خود و کوبیدن قاشق به ظرف، به در خانه‌ها می‌روند و صاحب خانه با شنیدن صدای قاشق، شیرینی یا آجیل در ظرف آنها می‌گذارد.
شال‌اندازی:
در برخی مناطق ایران، جوانان شال خود را از پشت بام خانه‌ها به داخل حیاط می‌اندازند و صاحب خانه با گذاشتن هدیه‌ای در شال، آن را بازمی‌گرداند.
کوزه‌شکنی:
در این رسم، افراد کوزه‌های قدیمی را از پشت بام به زمین می‌اندازند. این کار نمادی از دور کردن بدی‌ها و مشکلات سال گذشته است.
چهارشنبه‌سوری در دنیای امروز
با گذشت زمان، برخی از آیین‌های چهارشنبه‌سوری تغییر کرده‌اند. امروزه استفاده از مواد محترقه و ترقه‌های خطرناک، به جای آتش‌افروزی سنتی، مشکلاتی را ایجاد کرده است. این موضوع باعث شده تا نهادهای فرهنگی و دولتی، برنامه‌هایی برای ترویج چهارشنبه‌سوری ایمن و بدون خطر برگزار کنند.
اهمیت فرهنگی چهارشنبه‌سوری
چهارشنبه‌سوری نه تنها یک جشن باستانی، بلکه نمادی از همبستگی و شادی جمعی است. این مراسم فرصتی برای دورهم‌جمع شدن خانواده‌ها و دوستان و تجدید خاطرات است. همچنین، چهارشنبه‌سوری نشان‌دهنده غنای فرهنگی و تاریخی ایران است که نسل به نسل منتقل شده است.
سخن پایانی
چهارشنبه‌سوری جشنی است که با آتش و نور، تاریکی و سرما را به پایان می‌رساند و نوید بهار و زندگی دوباره را می‌دهد. حفظ این آیین‌ها و انجام آن به شیوه‌ای ایمن و مسئولانه، می‌تواند به زنده نگه داشتن فرهنگ و تاریخ ایران کمک کند.
این جشن باستانی، یادآور این است که با همدلی و شادی می‌توان بر مشکلات غلبه کرد و سالی پر از امید و موفقیت را آغاز نمود.
