بر اساس آن سازمان های نظام مهندسی ساختمان تاسیس شدند ، مرهون سال ها آزادیخواهی ، مبارزه ، همچنین سال ها تلاش مردم ایران بوده و قانونی بسیار مترقی و دموکراتیک است که تمام اختیارات و تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها را به خود مهندسین واگذار نموده است .

بر خلاف سایر اصناف ، جوامع و انجمن ها مانند : بازنشستگان ، معلمین ، کارگران و ... که حق اجتماع قانونی ندارند و همه تابع قوانینی هستند که توسط دولت اجرا می شود و  همه باید تابع آن باشند . اگر اعتراضی هم دارند باید از طریق دیوان عدالت یا نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی پیگیری کنند .

اما به هر دلیل ، درست یا غلط این ها جلوی دادگستری ، مجلس ، آموزش و پرورش ، سازمان بازنشستگان ، اداره کار و ... اجتماع می کنند و به دنبال احقاق حقوق خود هستند . البته برخوردهای قانونی نیز با آن ها می شود ، دستگیر می شوند و ... چون کارشان خلاف قانون است . به رغم اینکه قانون به آن ها اجازه نداده دور هم جمع  شده و حقوق خود را دنبال می کنند و معمولا نتیجه ای هم نمی گیرند .

اما سازمان نظام مهندسی ، در این کشور به آن ها گفته شده که با عزت و احترام حداقل سالی یک بار خودتان جمع شوید ، حق عضویت خود را مشخص کنید ، خودتان میزان عوارضی که قرار است از درآمد شما کسر شود را مشخص کنید ، خودتان عملکرد هیات مدیره را برنامه ریزی کنید ، سپس در مجمع در رابطه با آن عملکرد نظر بدهید که این عملکرد مطلوب بوده یا نه ؟ حتی می توانید حق الزحمه و پاداش مدیران را خودتان معلوم کنید .

به عنوان مثال در نظام مهندسی استان گیلان از 30 هزار مهندس حدود 250 نفر در مجمع شرکت می کنند .که این حتی کمتر از یک درصد مشارکت مدنی است . یعنی این افراد با اینکه قانون گذار به آن ها گفته در ماده 57 آیین نامه ی اجرایی قانون نظام مهندسی که شما این وظایف قانونی را دارید ، این اختیارات قانونی را دارید که در مورد سرنوشت حرفه ای خود تصمیم گیری کرده و سازمان خود را هدایت کنید که متاسفانه دوستان تشریف نمی آورند . سپس اعتراض می کنند که ما شهریه و حق عضویتمان و عوارض کارکردمان بالاست ، عملکرد هیات مدیره و سازمان مسکن نادرست است و حقمان ضایع می شود .

این همه شهید دادیم که قوانینی اینچنینی در کشور تصویب شود که شده ، که شما آزاد باشید تا خودتان سرنوشت خود را تعیین کنید . شما ارباب رجوع باشید ، ولی نعمت مسئولین باشید . وقتی خودتان از حق و حقوق قانونی خود استفاده نمی کنید دیگر چه انتظاری دارید تا اوضاع بهتر شود .

به نظر بنده آن چیزی که در جامعه ی مهندسی حادث می شودنتیجه ی بی تفاوتی و عدم حضور جامعه ی مهندسی است . و این جامعه با این نوع نگاه به قانون ، وظایف و عملکرد باید این گرفتاری ها را داشته باشد و حق اعتراض نیز ندارد . چون وظیفه ی خود را جهت بهبود شرایط انجام نداده است .