از اولویت منافع ملی تا بی‌اعتمادی به صداوسیما ؛ بازخوانی نقدهای عباس عبدی
از اولویت منافع ملی تا بی‌اعتمادی به صداوسیما ؛ بازخوانی نقدهای عباس عبدی
تحلیلی تازه از دیدگاه‌های عباس عبدی درباره چالش‌های نظام سیاسی ایران، ضرورت اولویت منافع ملی و بحران اعتماد به رسانه ملی.

سرویس سیاسی : عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در گفت‌وگویی تازه با جماران بار دیگر پرده از تناقضات عمیق سیاست در ایران برداشت؛ تناقضاتی که به گفته او ریشه بسیاری از بحران‌های امروز کشور است و بازنگری جدی را می‌طلبد.

به گزارش سیاست گستر ، عبدی بر این باور است که اصلاح واقعی از مسیر «سیاست خارجی» یا «برجام» آغاز نمی‌شود، بلکه از تصمیمات داخلی و اولویت دادن به منافع ملی شکل می‌گیرد.

او تأکید می‌کند که جامعه ایران در سال‌های اخیر نشان داده است که وقتی پای دفاع از کشور و میهن در میان باشد، انسجام واقعی و پایدار به وجود می‌آید؛ انسجامی که حول مفهوم «ایران» شکل می‌گیرد، نه صرفاً بر محور شعارهای ایدئولوژیک.

از نگاه عبدی، تجربه جنگ اخیر نشان داد که شهروندان ایرانی حاضرند اختلافات داخلی را کنار بگذارند تا از کشور خود دفاع کنند.

این همان نقطه‌ای است که به گفته او ساختار سیاسی باید به آن توجه کند: «اولویت ایران و منافع ملی ایران». به اعتقاد او، این امر نه به معنای کنار گذاشتن دین، بلکه به معنای تقدم دادن به هویت ملی بر هر موضوع دیگری است.

حکومتی که می‌خواهد مشروعیت و قدرت پایدار داشته باشد، باید این واقعیت را بپذیرد که شهروندان در وهله نخست خود را ایرانی می‌دانند.

با این حال، عبدی تلویحاً یادآور می‌شود که نظام سیاسی تاکنون نتوانسته این اولویت را به طور واقعی در تصمیم‌گیری‌های خود بازتاب دهد.

او می‌گوید در حوزه داخلی همچنان قوانینی وجود دارد که بخش بزرگی از جامعه را کنار می‌زند و در عرصه خارجی نیز گاه هزینه‌هایی به کشور تحمیل می‌شود که بیش از آنکه به سود ایران باشد، توان ملی را تحلیل می‌برد.

عبدی در ادامه گفت‌وگوی خود، به صراحت به سراغ صداوسیما رفت؛ نهادی که به گفته او، با وجود عنوان «رسانه ملی»، مدت‌هاست اعتماد عمومی را از دست داده است. او این رسانه را نمونه‌ای روشن از قطع ارتباط میان حاکمیت و جامعه دانست.

به باور او، تلویزیونی که باید نماینده صداهای گوناگون باشد، در عمل تنها روایت یک‌سویه‌ای را بازتاب می‌دهد و همین امر سبب شده که بسیاری از مردم به آن پشت کنند.

عبدی تأکید می‌کند که وقتی شهروندان احساس کنند رسانه‌ای ملی نیست و تنها تریبون یک نگاه خاص است، به‌طور طبیعی به سمت منابع دیگر ( از شبکه‌های اجتماعی گرفته تا رسانه‌های خارجی ) کشیده می‌شوند.

او هشدار می‌دهد که این شکاف رسانه‌ای، ضربه‌ای به‌مراتب عمیق‌تر از انتقادات سیاسی دارد؛ زیرا اعتماد از دست‌رفته به سختی بازخواهد گشت.

به همین دلیل، راه برون‌رفت از این بحران تنها در بازنگری جدی در مأموریت صداوسیما است؛ بازنگری‌ای که این رسانه را به «صدای همه شهروندان» بدل کند.

عبدی نتیجه می‌گیرد: اگر قرار است رسانه‌ای «ملی» نامیده شود، باید مخاطبش همه باشند، نه تنها بخشی از جامعه. در غیر این صورت، حتی با افزایش بودجه و تولید برنامه‌های پرزرق‌وبرق، فاصله میان مردم و رسانه رسمی کشور روزبه‌روز بیشتر خواهد شد.

  • نویسنده : نیما مجتبایی
  • منبع خبر : سیاست گستر